Jackel

Jackel is een klein Podenco dametje met grote klasse. Haar formaatje is klein/medium en ze heeft een gewicht van ca. 10 kg. Ze heeft langer dan zes jaar (!) op straat gezworven in Spanje. Ze wordt geschat op 8 - 10 jaar. Ze is dus eigenlijk een senior, maar ze is gezond en fit. Jackel is een heel rustig meisje. Ze is zindelijk, maakt niets kapot en kan met andere honden en katten

Adopti

Een Nederlandse dame, die in Spanje ging wonen, zag haar heel soms op een voederplek, ergens in de landerijen, ver van alles en iedereen. Zij kon dit meisje dus wat eten geven, maar nooit uit de hand. Jackel was te bang en als ze te dichtbij kwam, dan sloeg Jackel meteen op de vlucht. Ze kwam dan maandenlang niet meer, tot ze ineens weer opdook. Jackel kon heel goed met de andere zwerfhonden en leefde enkele jaren samen met een langharige reu, Hide. Helaas verdween Hide ineens, waarschijnlijk gestorven door het wrede leven op straat, en zo moest Jackel dus haar maatje missen. Jackel begon rond te zwerven… Ze ging nooit naar een vaste voederplek. Ze had geen veilige haven, niks wat als thuis voor haar aanvoelde en - als ze al werd gezien - dan was het steeds weer ergens anders en maakte ze zich snel uit de voeten. We weten dat Jackel (die natuurlijk niet gesteriliseerd was) meerdere nestjes pups heeft gehad. Niemand kon er achter komen waar ze beviel, niemand kon de pups vinden en niemand weet dus wat er met haar kleintjes is gebeurd .. en zo bleef dit meisje steeds weer alleen over. Tot een jaar of zes later. De Nederlandse dame was op de terugweg van een dierenartsbezoek met andere zwerfhondjes en ineens stond ze oog in oog met de kleine meid. Normaal gesproken vluchtte Jackel dan, maar deze keer bleef Jackel en keek de dame strak in de ogen. Ze was ineens open voor contact en haar ogen weerspiegelden vermoeidheid, willen stoppen met vluchten. Ze leek aan te geven er klaar mee te zijn: klaar met weg rennen, klaar met alleen zijn en toen liet ze zich - gelukkig - vangen! De jaren waren gaan tellen voor haar en de koek was op. Ze werd meteen opgenomen in een gastgezin, waar ze onwennig en natuurlijk onzeker, maar wel blij, op de bank ging liggen en heel voorzichtig een stukje vlees at. Men noemde haar Jackel, omdat ze op een kleine hyena lijkt. Dit mini hyena meisje is enorm dankbaar. Ze weet tot op de dag van vandaag nog steeds niet wat haar overkomt. Ze geniet van alles: het lekkere eten, de veiligheid, de luxe van de bank en de zachtheid van haar eigen bedje. Al haar angsten zijn als sneeuw voor de zon verdwenen en dit meisje wil alleen maar gelukkig zijn. Ze heeft iets ontroerends, ontwapenends en haar ogen spreken boekdelen. Ze heeft echt iets speciaals en haar expressie in haar ogen en gezichtje zijn bijzonder. Ze is echt een klein Podenco dametje van grote klasse.